Κάθε χρόνο, παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, τρεις γενιές (παππούς, μπαμπάς και γιος) συγκεντρώνονται γύρω από τη μικρή λίμνη της Δράμας για να αναβιώσουν ένα έθιμο, οι ρίζες του οποίου χάνονται στη μακρά ιστορική παράδοση της ακριτικής αυτής πόλης.

Η ατμόσφαιρα της πιο «μαγικής» γιορτής του χρόνου, τρυπώνει μέσα σε ξύλινα σπιτάκια, βγαίνει από τις καμινάδες και φτάνει ακόμη και στα πιο ψηλά δέντρα, από εκεί βουτά στις φωτισμένες λιμνούλες, πηδά από νούφαρο σε νούφαρο και, συνοδευόμενη από χριστουγεννιάτικες μελωδίες, ακολουθεί διαδρομές από γέφυρες και μονοπάτια, παρασύροντας στον ρυθμό των ημερών, όποιον βρίσκεται εκεί.

Το σημαντικότερο έθιμο του Δωδεκαημέρου, στην περιοχή της Δράμας, είναι οι μεταμφιέσεις που συνηθίζονται, με τη μορφή δρωμένων, τις ημέρες των Θεοφανείων. Τα δρώμενα αυτά, με το γενικότερο εθιμολογικό πλαισίωμα τους, αποτελούν τοπικές παραλλαγές του εθίμου των μεταμφιέσεων του Δωδεκαημέρου, που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα με εκπληκτική ζωντάνια στην Μακεδονία, διασώζοντας και συνεχίζοντας την παράδοση των κατοίκων.